معلم را در عمل دریابیم 

گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ بزرگ‌ترین و موثرترین شاخص‌های علمی و فرهنگی یک ملت همواره مورد تکریم و تجلیل عموم مردم قرار می‌گیرد و مردم با قدرشناسی از صاحبان کرامات و مؤثران در قواعد ملی و فرهنگی، تلاش بسزایی دارند تا حق مطلب را در برابر عزّت و شکوه ارزش‌های دریافتی به تمامت ادا کنند؛ بنابراین روزها به بهانه وجودی خود که برگرفته از کانون کرامتی درخور توجه است؛ صاحب عنوان می‌شوند و روز معلم دقیقاً منطبق با نام بلند علامه شهید، استاد مرتضی مطهری از همان روزهای مهم در تقویم ایرانی است که تمام مردم، تمام‌قد به ساحت معلم خویش ادای احترام و ابراز ارادت می‌کنند؛ چراکه الفبای تدبیر و دو دو تای قدردانی را از او آموخته‌ایم و در هر رتبتی از زندگی باشیم؛ بی‌هیچ کم و کاست از دولتِ همّتِ معلم است که بر آن رتبت و بر آن عزّت جای داریم.

معلم، کلام باشکوهی است که با حضرت خالق معنا می‌شود که «و علّم آدم الاسماء کلها» و او آغازگر تعلیم است و در پی، بنا به اوامر الهی، پیامبران و در نخست رتبت آن، پیامبر رحمت و عشق حضرت ختمی مرتبت و سایر انبیا و اولیا در مقام معلم، رخ نموده‌اند و حرف اول و کلام آخر را در اصول و فروع بندگی منتهی به سعادت، تقریر کرده‌اند.

و اما در رفتار اجتماعی، معلم از چنان جایگاهی برخوردار است که گویی در تناسب عقل و بدن جلوه‌گر می‌شود و نبود او را به هر بهانه‌ای که آن‌ را فرض‌کنیم مابه‌ازای حذف قدرت تفکر و درایت عمومی و شیوه‌های تفکر در جامعه است و البته که فقدان عقل در جسم را به انگ دیوانگی و جنون می‌شناسیم و حذف معلم را بی هیچ اضافه‌گویی باید آغاز تسلّط فقر فرهنگی و جهالت بپنداریم و بر جامعه‌ای که قدرت درک معلمان خود را ندارد باید به‌شدت گریست که بی‌گمان جامعه بی‌معلم و یا حذف قدرت وجودی معلم، می‌تواند آغاز انحطاط و بیچارگی یک ملت باشد.

در ایران اسلامی معلم را به دو باور متعالی می‌شناسیم؛ باوری بر آمده از حس برتر وجودی که در رفتار اجتماعی نمودار می‌شود و بنا به دریافت شیوه‌های زندگی و ادب رفتاری در قالب الفبای زندگی، خود را سرسپرده نگاه رحمت معلم می‌دانیم و بهتر از آن آموزه‌های دینی است که به حکم «من علّمنی حرفا فقد صیرنی عبدا» مولای سخن، حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام هر چه از فلسفه‌ بودن می‌دانیم همه از دامان بلند معلم است و بی هیچ زیاده‌گویی، بندگان معلمان خویشیم.

اما قصه درد از آنجا آغاز می‌شود که معلم در فرآیندهای معاش و معیشت مورد بی‌مهری و شماتت قرار می‌گیرد و جایگاه والای او به سخره مسائل اقتصادی رنگ می‌بازد و رفتار دانش‌آموزان نسل جدید نیز بنا به باورهای مجازی و توسعه دامنه‌های ارتباطی و شاید ضریب شیطنت بالاتر از معلم جز کارمندی ساده، باقی نمی‌گذارد و رفتار اجتماعی نیز با قالب‌های تصنعی و بدترکیب، معلم را به‌رغم تمام وجاهت در ردیف‌های میانی از عزّت کارگزاران تعریف می‌کند و پس از جامعه‌های لوکس پزشکی و پرطمطراق  وزارتی و وکالتی و ... قرار می‌دهد و این تمام بی‌مهری به ساحت آنانی است که از جان، مایه گذاردند تا شاگردانشان را به جایگاه‌های رفیع برسانند و خود در حضیض توجه مسئولان با حقوقی اندک و توجهی ناچیز، روزگار سپری کنند.

 معلم چشمه جاری و رودخانه ساری در حوزه اندیشه‌های لطیف و باورهای دقیق یک ملت است که با پاسداشت واقعی او نه فقط در روز معلم و نه در اهدای گل و وعده تهی بلکه در پاسداشت جایگاه رفیع او به کرامت پیامبری و به عزّت سرآمدی در تعالی اجتماعی باید کمر، دوتا کرد و پایش را بوسید و دستش را به سر کشید که با نگاه او فهیده‌ایم؛ آنچه را که باید بدانیم.

دانش‌آموز امروز بی مهابا و البته با ضریب کیاست بالا قدر توصیه‌های معلم را نمی‎‌داند و آسیب‌های اقتصادی، کج‌باوری‌های مربوط به توسعه دانش‌های غیر کاربردی، تولید دانش‌آموختگان بی شمار با عطش تحصیلات عالی، نرح بالای بیکاری و وضعیت معاش معلمان و بازنشستگان فرهنگی و تولیت و تعالی پول با اتکا به رانت‌های مالی و دزدی‌های بی حساب و کتاب در قالب اختلاس‌های پرشمار و کاهش امید به بهبود اقتصادی و ... دانش‌آموز را به سرانجامی موهوم می‌کشاند و در یک قیاس ساده، اول علم را بی اثر و هیچ می‌پندارد و در پی آن، معلم را با تمام خون جگر خوردن‌هایش تنها می‌گذارد و به او و مرام متعالی او بی‌اعتنا می‌شود و این حرکت ناروا، اساس فرهنگی یک ملت را در هم می‌شکند؛ بنابراین آموزش و پرورش به اعتبار علما و فضلا و دانشمندان علوم تربیتی و البته حمایت‌های وسیع و سریع دولت  باید این قصه تلخ را به روایتی مهربان  بدل کند تا حوزه توجه به دانش و معلم افزایش یابد به عبارت ساده باید ابهت معلم را به رخ جامعه کشید.

معلم، ریتم زندگی انسان را به تدبیر خویش، منطبق با ریتم نظام وجودی انسان به سوی تعالی معرفی می‌کند و پارادوکس‌های اجتماعی و دغدغه‌های معیشتی، پارازیت‌های بدخطی هستند که ترانه زندگی را به عربده‌ای خوفناک مبدّل می‌سازند بنابراین باید از همین لحظه کاری کرد و با آموزش‌های اجتماعی، دامنه توجه به علوم کاربردی و مهارتی و التفات به ساحت معلمان را افزایش داد تا شاید قبل از آنکه دیر شود؛ معلم را در کسوت همان مردان و زنان برجسته‌ای ببینیم که نسل‌های پیشین، حتی در کهولت سن، دست‌بوس معلمان خویش بودند.

معلم چراغ نیست بلکه چراغ افروزی است که خود نیز از سوز خویش، ساز زندگی ساخته و ابهت او به دریای دانش نامتناهی از طریق رودی جاری در باور الهی سرچشمه دارد و باید او را فهمید.

در تعالی آموزش و پرورش از معلم و جایگاه او بسیار گفته‌اند ولی تعالی‌نگاران شاید نمی‌دانند که بی‌مایه، فتیر آیه !!! زیرا معلمی که در اسارت فقر اقتصادی با کمترین حقوق و مزایاست و بنا به عزّت برآمده از تعلیم و تعلم، قدرت انجام کارهای پارازیتی و کسب درآمدهای نجومی و حتی کمک خرجی‌های معلمی را ندارد؛ چطور می‌تواند در کن فیکون فرهنگی به عنوان رکن تغییرات تعالی‌جویانه باشد لذا دولت باید با ترمیم و تضمین حقوق مکفی معلمان در اندیشه تعالی آموزش و پروش باشد و البته باید با تغییر ساختارهای فرسوده، حذف سرفصل‌های بیات و بی‌اعتبار، خانه تکانی فرهنگی، کاهش بخشنامه‌های غیرمرتبط، توسعه آگاهی‌های معرفتی معلمان، تخصیص سرفصل‌های شعورمندی و ادب اجتماعی ویژه دانش‌پذیران، جوان‌گرایی در مدیریت‌های سازمانی آموزش و پرورش، توجه بیشتر به زیرساخت‌های آموزشی با تبیین اصول کاربردی و مهارتی، سنجش عاقلانه در توصیه به دانش‌آموزان در انتخاب درست رشته‌های کاربردی و تحصیل سودمند، پرهیز از همسان‌سازی ناآگاهانه در توسعه سوادهای غیر مفید، تلفیق دانش و تجربه و واگذاری امور زیربنایی به پیران مجرب با تکیه به اجرای موفق جوانان، استفاده از الگوهای موفق جامعه جهانی با تکیه به آموزه‌های برجسته دینی و ... دستگیر قشر برجسته معلمان باشد.

به هر روی، روز شهادت استاد علامه مطهری به عنوان سرفصل قدردانی و قدرشناسی از بهترین خلایق الهی منظور شده است که این روز را محضر آموزگاران عزیز که آغازگران مواجهه با دانش‌آموزان هستند و خدمت معلمان و دبیران اندیشمند و استادان فرهیخته دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی بویژه محضر استادان دانشگاه آزاد اسلامی که با همتی مضاعف تلاش می‌کنند؛ تبریک و تهنیت عرض می‌کنیم. 

معلم روشنای صبح جان و تمام باورم تا کهکشان و سرود خاطر بس مهربان و تمنای سکوت مُلک نان و وکیل حضرت صاحب جنان و طراوت خانه قلب جهان است.

*مدیر روابط عمومی و مسئول راه‌اندازی مدارس سما دانشگاه آزاد اسلامی دامغان

انتهای پیام/4062/